هیچ انسان مهربونی دلش نمیاد که جلوی یه بچه یتیم و فقیر بستنی لیس بزنه .

خواهران مومنم ! زیبایی مال شماست و انتخاب نوع لباستون حق شما...

اما...

اما آیا دلتون میاد در مقابل جوانهایی که رسم و رسومات غلط ازدواج فقیرشون کرده و سنگدلی بعضی پدرها و مادرها و بعضی مسئولین ،خاک یتیمی بر صورتشون پوشونده ، زیبایی صورت و لباستونو بی رحمانه لیس بزنید و شعارتون این باشه : « مال خودمه...آزادم...؟؟؟؟ می خوام راحت باشم».

شما شیعه حضرت علی هستید که فرمود : « ایثار بهترین نیکیها و بالاترین مرتبه ایمان است».

پس چه چیزی مانع شما از ایثار میشه؟

معتقدم در زمان ما چادر سیاه نماد ایثار و نشانه از خود گذشتگیه ،

البته نه از همه چادریها ،

مادامی که با وقار و متانت و آگاهانه باشه.

خواهرم !

سیاهی چادر تو ، سرمه چشمهای منه.

بسم الله الحکیم

زیبایی صورت ما، هنر خداست

و زیبایی سیرت، هنر ما

و عفت

نشان هنر ما.

اما برخی از ما، هنر خدا را، هنر خود گمان می کنیم

و به آن چه که نداریم مغرور می‌شویم

عفت، هنر زن(و مرد) است و تاج افتخار انسانیتش.

باورم این است که

نه تنها فرشته ها، به تو افتخار می‌کنند

بلکه

خدا هم، به تو می‌بالد.

«سعدیه سیف الدین» 21 ساله با کسب 25 رأی موافق توانست هیأت مدیره دانشگاه کالیفرنیا شود که با عصبانیت شدید اعضای یهودی دانشگاه روبرو شد ...

شهیدمحمود رضایی

نام پدر: حسن

سال تولد: 1342/4/1

محل تولد:زواره

شغل:دانش آموز دبیرستان شهید بهشتی زواره

تاریخ شهادت:1361/1/4

محل شهادت:دشت عباس

عملیات:فتح المبین

دیروز اگر به دشت بلا لاله کاشتیم امروز چشم مرحمتی نیز داشت

این جاده رابه پای سلامت نرفته ایم هر گام یک عزیز به جا می گذاشتیم

نمی دانم چی بگم

این وصیت نامه ها سرشاراز سخنهای ناگفته هست

موهای بدن انسان سیخ میشه

بغض گلویت را می فشارد

امان از مظلومیت

فرزندان زهرا

ما دست به دامان شهیدان هستیم سرمست و غزلخوان شهیدان هستیم از سرخی ایثار شهیدان لبریز شرمنده احسان شهیدان هستیم

فصل‌های پیش از این هم ابر داشت

بر کویرم بارشی بی‌صبر داشت

پیش از اینها آسمان گلپوش بود

پیش از اینها یار در آغوش بود

اینک اما عده‌ای آتش شدند

بعد کوچ کوه‌ها آرش شدند

از بلند از حلق آویزها

قلب‌های مانده در دهلیزها

بذرهایی ناشناس و گول و گند

از میان خاک و خون قد می‌کشند

بعضی از آنها که خون نوشیده‌اند

ارث جنگ عشق را پوشیده‌اند

عده‌ای حسن القضاء را دیده اند

عده‌ای را بنزها بلعیده اند

بزدلانی کز هراس ابتر شدند

از بسیجی‌ها بسیجی تر شدند

امام باقر : أيُّها النّاسُ ، إنَّكُم في هذهِ الدّارِ أغراضٌ تَنتَضِلُ فِيكُمُ المَنايا ، لَن يَستَقبِلَ أحَدٌ مِنكُم يَوما جَديدا مِن عُمرِهِ إلاّ بانقِضاءِ آخَرَ مِن أجَلِهِ . ( بحار الأنوار، ج 78،ص179،ح59)

اى مردم! شما در اين سراى دنيا آماج تيرهاى مرگ هستيد و هيچ يك از شما هرگز روز تازه اى از عمر خود را در پيش نگيرد، مگر با سپرى شدن يك روز ديگر از عمرش. >

من ازاغازتاپایان علی گفتم علی میگویم

چه درپیدا چه درپنهان علی گفتم علی گویم

چه درساحل چه درطوفان علیگفتم علی گویم

به هرمذهب به هرعنوان علی گفتم علی گویم

چرا بانوي من امروز از جا برنمي خيزي ؟ * * * زاشك فضّه و افغان اسما برنمي خيزي ؟

به هنگامي كه خوابيدي تو خود گفتي : صدايم كن * * * صدايت مي كنم آهسته اما برنمي خيزي ؟

پس از يك چند بي خوابي مگر در خواب خوش رفتي * * * كه با فرياد زينب نيز از جا برنمي خيزي ؟

چنان هر روز حاضر كرده ام آب وضويت را * * * بود وقت نماز ظهر آيا برنمي خيزي ؟

حسن بالاي سر گريد چرا سر برنمي گيري * * * حسين افتاده بر پايت كه برپا برنمي خيزي ؟

صداي كوبه در مي رسد گويا علي آمد * * * نه بهر من چرا از بهر مولا برنمي خيزي ؟

سيّد رضا « مؤيّد »