مثل شهدا گناه کنیم! .......
در تفحص شهدا دفترچه یادداشت یک شهید شانزده ساله، که گناهان هر روزش را می نوشت پیدا شد.
گناهان یک هفته او این بود:
شنبه : بدون وضو خوابیدم
یکشنبه : خنده بلند در جمع
دوشنبه : احساس غرور کردم
سه شنبه : نماز شب را سریع خواندم
چهار شنبه : فرمانده در سلام کردن از من پیشی گرفت
پنجشنبه : ذکر روز را فراموش کردم
جمعه : تکمیل نکردن هزار صلوات و بسنده کردن به هفتصد صلوات!!!

سلام شهیدان سلام حسین

سلام خدا بر زهیر ابن قین

شهیدی که در وادی کربلا

بلا گفت با یار و با غیر، لا

شهیدی که هنگام صرف طعام

رسید از امام زمانش پیام

پیامی که هر حرف آن نور بود

در آن دعوت ظهر عاشور بود

ندا داد پیک امامش که هی

سعادت تو را اینک آمد زپی

زجا خیز و جان را کن آراسته

که فرزند زهرا تو را خواسته

زهیر و همه همرهان زین پیام

کشیدند یکباره دست از طعام

زحیرت همه رنگ خود باختند

تو گویی زکف لقمه انداختند

به ناگه عیالش بر آشفت سخت

که هان از چه رو می زنی پا به بخت

حسین است می خواندت یا زهیر!

اجابت کن اینک که خیر است خیر

زگفتار آن زن زهیر ابن قین

روان شد به سوی خیام حسین

امام زمانش به محض ورود

چنان با نگاهی دلش را ربود

که از خویش و از خلق بیگانه شد

به شمع رخ یار پروانه شد

نگاهی که دیگر زهیر ابن قین

کسی را نمی دید غیر از حسین

چو درهای رحمت بر او بازگشت

به دیدار یاران خود بازگشت

نبودی دگر این زهیر آن زهیر

زخود تا خدا کرد یک لحظه سیر

زهیری سر از پای نشناخته

زهیری همه جان و دل باخته

چو پروانه می سوخت سر تا قدم

که ای دوستان من حسینی شدم

شدم عاشق یوسف فاطمه

خداحافظی می کنم با همه

خداحافظ ای باوفا همسرم

به زینب سلام تو را می برم

اگر از تو اینک جدا می شوم

به راه امامم فدا می شوم

به پاسخ چنین گفت زن با زهیر

که ای کرده یک لحظه یک عمر سیر

تو گشتی حسینی زپا تا به سر

ندانی به پا می روی یا به سر

به خاطر بیار ای زهیر ابن قین

که چون دعوتت کرد پیک حسین

من از پشت پرده نهیبت زدم

به دل داغ عشق حبیبت زدم

اگر تو شدی پُر زشور حسین

فرستادمت من حضور حسین

تو جانی نگویم که از تن مرو

وفا را نگهدار بی من مرو

الا غرق در شوق و شور حسین

مرا هم ببر در حضور حسین

بده قول نزد ولیِّ خدا

که در حشر از من نگردی جدا

شب است و زهیر است و مولا حسین

صدا می زند سیّدی یا حسین

اگر کشته گردم فزون از هزار

بسوزد همه عضو عضوم به نار

به هر سو برد باد خاکسترم

شود جمع بار دگر پیکرم

دوباره دمد روح پاکم به تن

ندا می دهم این تو این جان من

سرم خاک پایت شود یا حسین

زهیرت فدایت شود یا حسین

زهی عشق او، سوز او، شور او

سخنرانی روز عاشور او

زشمشیر، فریاد او تیز تر

زدریا دلش بود لبریز تر

چنان عاشق وصل دلدار شد

که بی اذن سرگرم پیکار شد

شهامت فرستاد بر او درود

شجاعت به تحسین او لب گشود

به یک حمله افکند آن جان پاک

صد و بیست تن را به خاک هلاک

به تن گشت زخمش فزون از عدد

شهادت به او داد عمر ابد

چو گردید نقش زمین پیکرش

فرستاد بر او کفن همسرش

غلام از سوی بانوی خویشتن

روان شد سوی کربلا با کفن

به دنبال جسم زهیر ابن قین

که افتاد چشمش به جسم حسین

تنی دید روی زمین بی کفن

نه او را کفن بود نه پیرهن

تنی دید از برگ گل پاک تر

زپیراهن لاله صد چاک تر

نفس هاش با شعله دمشاز گشت

از آن دشت خون با کفن بازگشت

کشید از جگر ناله آه از نهاد

کفن را به بانوی خود باز داد

که ای غرق اندوه و سوز محن

مرا عفو کن آمدم با کفن

کفن چون بپوشد زهیر ابن قین؟

که عریان به خاک است جسم حسین

کفن داشت در دستم این زمزمه

که ای بی کفن یوسف فاطمه

چو آن بی کفن را روی خاک دید

کفن هم ززهرا خجالت کشید

زمین و زمان سوخت «میثم» بس است

زدی شعله بر قلب عالم بس است

مولی برای نکرده گنه توبه میکند / بیچاره من که برای کرده نمی کنم

خدایا!

باز دلم هوای درد و دل دارد.

در و دل با خدای خویش

درد و دل با خدای گمشده ام

خدایی که سالیان سال از او دم زده ام ، اما در نهانخانه ی قلبم جايی برای او قرار نداده ام

خدايا!

شرمنده ام از اين همه بی شرمی

شرمنده ام از این همه گستاخی

شرمنده ام از این بار سنگین گناه

گناهانی که قامتم را خم کرده

خدایا!

کسی که تو را شناخت ، رنگ و بوی دنیایی باخت

کسی که ندایت راشنید ، دل از این دنیای فانی بُرید

پس قدرتی ده تا تو را بشناسم و ندایت را بشنوم.

قدرتی ده تا به جای مرکب شیطان بودن ، راکب شیطان باشم.

خدایا!

چقدر جاهل است کسی که در حال گناه ، از خلق شرم می کند و از خالق نه!

چقدر بیچاره است کسی که نمی داند روزی در محضرت حاضر خواهد شد

و چقدر زیان کرده کسی که نمی داند عالَم محضر خداست و در محضر تو گستاخی می کند.

خدایا!

خواب غفلت وجودمان را ظلمانی کرده ، بیدارمان کن قبل از آنکه بی عار شویم

ما را بمیران قبل از آنکه بمیریم

خدایا!

شهید سعید است و شهادت سعادت

پس مرا سعیدی از سعادتمندان خویش قرار ده

خدایا!

غریبم

غریب با دین

غریب با معنویت

توفیقی ده تا گرد و غبار غربت را با دستمال ایمان پاک کنم

خدایا!

مدت زمانی است که در کوچه پس کوچه های زندگی در به در به دنبال شهادت می گردم ، اما غافل از اینکه شهادت را جز به پاکان درگاهت نمی بخشی

خدایا!

عزیزی می گفت:

ما حسین وار زندگی نکردیم که لیاقت شهادتحسین گونه داشته باشیم ، پس ما را حُر گونه بپذیر

خدایا! هدایت تو شامل هر کس نشود

ترسم از این است که در ضلالت بمیرم

پس مرا بمیران قبل از آنکه بمیرم

مرا بیدار کن قبل از خواب ابدی

دارد چه بلایی سرمان می آید

              کی قسمت خوب داستان می آید؟

قرآن خدا سوخته اما دارد

             دود از دل صاحب الزمان می آید

کاش از ما نپرسند!

ای کاش از ما نپرسند که بعد از شهدا چه کرده ایم؟!

از این سوال سخت شرم دارم. از اینکه اینقدر رفاه زده ام.

از صدای خواب آلوده ام شرم دارم.

اصلاْ مگر صدای خواب آلود من به گوش کسی خواهد رسید.

و می دانم که اگر امروز با جماعت شهدا مواجه شوم همان کلام نورانی امیرالمومنین علیه السلام را خواهم شنید؛ آنجا که به مردم دنیا طلب کوفه فرمودند:

سوگند! اگر ما هم مثل شما (راحت طلب) بودیم،عمود دین برپا نمی شد.درخت اسلام خوش شاخ و برگ و خوش قد و قامت نمی شد. به خدا قسم از این به بعد خون خواهید خورد و... ( نهج البلاغه / خطبه ۵۶)

می دانم که اگر با شهدا مواجه شویم آنان خواهند گفت:

اگر ما هم مثل شما پای ارزش های انقلاب کوتاه می آمدیم،امروز نهال انقلاب به این شجره طیبه ، تبدیل نمی شد. شجره ی زیبایی که اصل آن ثابت و شاخ و برگ آن در آسمان هاست.

اما احساس می کنم باید باز خوانی دوباره ای از فرهنگ جهاد و شهادت داشته باشیم تا خود را به راه و رسم مسافران ملکوت نزدیکتر نماییم.

                       از نظرراتون ممنون میشم

زینب جان!

شرمنده ایم که بهای حسینی شدن ما

"بی حسین" شدن تو بود،

و شرمنده تر آنکه تو بی حسین شدی و ما حسینی نشدیم.

یا حسین (ع)